Pielgrzymka do Grecji śladami Świętego Pawła
W dniu 16 sierpnia, Eucharystia w Kościele pw. Wniebowzięcia NMP w Raniżowie, była początkiem naszego pielgrzymowania, śladami II podróży Apostolskiej Świętego Pawła po ziemi greckiej. Z lotniska im. F. Chopina w Warszawie, wylecieliśmy do Grecji. Ateny przywitały nas gorącym południowym słońcem. Oczekująca nas pani przewodnik sugerowała, aby przygotować się na tropikalną pogodę, przez cały czas naszej pielgrzymki. Te prognozy się sprawdziły.
Przemierzając Peloponez komfortowym autokarem wielbiąc Boga śpiewem i modlitwą zwiedzaliśmy Grecję, podążając po „ścieżkach” Świętego Pawła. Postać i działalność Apostoła sukcesywnie odkrywał nam Ksiądz Konrad. Dzięki „konferencjom w drodze”, uświadamialiśmy sobie, jakie znaczenie dla zrozumienia treści, które znajdujemy w Dziejach i Listach Apostolskich, ma znajomość kontekstu kulturowego i historycznego. Dotykając tych miejsc, usłyszeliśmy znane nam treści, wyraźniej - na nowo. Słowa z Listów „Wszystko mogę w tym, który mnie umacnia”(Fil. 4,13) „Biada mi bowiem, gdybym nie głosił Ewangelii!” (1 Kor 9,16), „Już żyję nie ja ale żyje we mnie Chrystus” (Ga 2,20), ukazują Jego radykalizm i heroizm w głoszeniu nauki Chrystusa.
Pielgrzymkę po Grecji rozpoczęliśmy od Koryntu – miasta portowego na Peloponezie, spoglądając na Kanał Koryncki, poznając jego historie i znaczenie. Przechadzając się po terenie odkrywek archeologicznych mijaliśmy wykuty w litej skale budynek świętego źródła, dorycką świątynię Apollina, oraz pozostałości licznych budynków publicznych, w tym amfiteatralnego odeonu i dużych świątyń chrześcijańskich. W Koryncie Święty Paweł spędził 1,5 roku nauczając. Do dzisiaj zachowała się częściowo zrekonstruowana białym marmurem trybuna, z której przemawiał. Tu też założył gminę chrześcijańską. Wspomnienie starożytnego Koryntu, większości z nas kojarzyć się będzie z „Hymnem o miłości”, który Święty Paweł zawarł w Pierwszym Liście do Koryntian. Zatrzymując się w Epidauros, stanęliśmy pośród ruin zachowanego teatru greckiego, słynącego ze znakomitej akustyki. W Mykenach zwiedziliśmy Skarbiec Atreusza nazywany Grobem Agamemnona oraz ruiny kompleksu pałacowego. Z miasteczka Nafplio, na długo w pamięci zachowamy spotkanie z polskim Księdzem Proboszczem Ryszardem, duszpasterzem Polaków na Peloponezie. Tu w Kościele pw. Przemienienia Pańskiego, uczestniczyliśmy we Mszy Świętej. Ksiądz Ryszard uświetnił liturgię grając na gitarze i śpiewając z nami pieśni. Zwiedzaliśmy również uroczą starówkę Nafplio (pierwsza stolica nowożytnej Grecji). Wspominamy pobyt w Kavali,(kiedyś Neapolis) gdzie Święty Paweł po raz pierwszy dotarł do Europy i Mszę Świętą w Filippi, gdzie miał miejsce pierwszy chrzest na terenie Europy. Nad rzeką Angistą (nazwaną przez Ks. Konrada Europejskim Jordanem) ochrzcił pierwszą Europejkę o imieniu Lidia. Opuszczając Kavale w przerwie podróży zatrzymaliśmy się w Termopilach, miejscu bitwy Spartan z Persami (480 r. p.n.e.) przed pomnikiem Leonidasa – króla Sparty. Dla nas pielgrzymujących śladami Apostoła zwiedzanie starożytnych pozostałości kultury helleńskiej było potwierdzeniem, jak wiele cywilizacja europejska zawdzięcza starożytnej Grecji. Zwiedzając miejsca związane ze Świętym Pawłem, niczym w otwartej księdze czytaliśmy i oglądaliśmy, jak kształtowało się chrześcijaństwo pierwszych wieków. Kolejnym niezwykłym miastem była Veria, (kiedyś Berea), do którego Święty Paweł przybył z Aten, nauczał i założył gminę chrześcijańską. Dziś w tym miejscu znajduje się Jego pomnik i małe sanktuarium z mozaikami przedstawiające Pawła – ewangelizatora oraz scenę wizji – Macedończyka, jaką miał Apostoł przed przybyciem do Europy, opisaną w (Dz. 17 6-14). W tym historycznym miejscu uczestniczyliśmy w Eucharystii. Grecji, pełnej bogatej duchowości chrześcijańskiej, prawosławnej, z niespotykanym duchem monastycznym, doświadczyliśmy podczas zwiedzania klasztorów w Meteorach, zawieszonych „miedzy niebem a ziemią”. Jeden z sześciu mieliśmy okazję zwiedzić. Odwiedzając pracownię w Kalambace, poznaliśmy technikę pisania ikon. Niezapomniane pozostaną dla nas, Thessaloniki z monumentalnym pomnikiem Aleksandra Macedońskiego i Białą wierzą oraz prawosławną Bazyliką Świętego Dymitra. Ostatnim miejscem gdzie w zasadzie kończyła się nasza podróż po Grecji były Ateny. Akropol to najważniejsza atrakcja stolicy. W czasach starożytnych mieścił się tu główny ośrodek kultu religijnego Greków. Do dziś znajdują się tu ruiny wspaniałych antycznych budowli oraz fantastyczny widok na panoramę miasta. Najważniejszym zabytkiem Akropolu jest Partenon, czyli świątynia Ateny Partenos, ale też wiele innych obiektów. Z pielgrzymki na długo w pamięci pozostanie nam wspomnienie słów Świętego. Pawła skierowanych do Ateńczyków na Areopagu ateńskim, miejscu spotkania kultur i religii, które odczytał Ksiądz Konrad z Dziejów Apostolskich na głos. Święty Paweł choć nie był jednym z dwunastu, zyskał miano Apostoła Narodów. Niezapomnianym doświadczeniem pielgrzymowania pozostanie rzeczywiste dotykanie miejsc, gdzie faktycznie nauczał, zakładał kościoły, chrzcił ale też, był, chłostany, sądzony i więziony. Spoglądając na Akropol uświadomiliśmy sobie, że na kilka wieków przed Chrystusem, Grecy byli już mistrzami w projektowaniu i tworzeniu monumentalnych budowli. Doszli do doskonałości w odwzorowywaniu szczegółów ludzkiego ciała w rzeźbie niespotykanych rozmiarów. Nasze pielgrzymowanie zakończyliśmy Eucharystią w Katedrze Świętego Dionizego Areopagity, rzymskokatolickiej archidiecezji ateńskiej, sprawowanej przed ołtarzem Św. Józefa. Większości z nas Grecja kojarzyć się będzie ze Świętym Pawłem, zabytkami, ale też ze słońcem, ciepłym morzem, wyborną kuchnią miłymi ludźmi.
Podsumowując, dziękujemy Bogu i sobie nawzajem za piękny czas, w którym kontynuowaliśmy nasze parafialne pielgrzymowanie, śladami Apostoła Narodów z Biurem Matteo Travel. Serdeczne podziękowania składamy naszym duszpasterzom: Ks. Proboszczowi Bogdanowi, za Jego talenty organizacyjne, dzięki którym, ta pielgrzymka była wyjątkowym doświadczeniem, Księdzu Konradowi za towarzyszenie modlitewne na pielgrzymim szlaku oraz podzielenie się wiedzą historyczną i teologiczną, którą wykorzystano redagując ten tekst.
