Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego
Za nami najpiękniejszy i najważniejszy czas w życiu Kościoła - Święte Triduum Paschalne. W niedzielę rano w uroczystej procesji wyśpiewaliśmy naszą radość i ogłosiliśmy najlepszą z wieści - Pan Zmartwychwstał!!!Zachęcamy do lektury i obejrzenia zdjęć z rezurekcji.
Wierzymy, że Bóg istnieje, że stworzył świat i podtrzymuje go nieustannie w istnieniu. Zdajemy sobie sprawę z tego, że gdyby nie Bóg świat nie powstałby z chaosu i ciemności. Nie byłoby życia, nie narodziłby się człowiek. Wierzymy także, że Ten sam Bóg, Pan i Stwórca tego świata, posłał na ziemię Swego Syna Jezusa Chrystusa. Wierzymy, że jest On prawdziwie Mesjaszem i że przyszedł na świat, aby odkupić nasze grzechy. Wierzymy Jego słowom i cudom, które zapisane są na kartach Pisma świętego. Wierzymy, że został pojmany i skazany na śmierć, że dźwigał krzyż i że został doń przybity i że umarł. Wierzymy, że rankiem 3-go dnia grób okazał się pusty, bo Pan Zmartwychwstał i żyje. Wierzymy, ale czy rozumiemy co On uczynił? Czy zdajemy sobie sprawę, że Jego Zmartwychwstanie ma być naszym codziennym z martwych - powstawaniem?
Apostoł Paweł w Liście do Kolosan pisze: „Jeśli więc razem z Chrystusem powstaliście z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus, zasiadający po prawicy Boga. Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi. Umarliście bowiem i wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu. Gdy się ukaże Chrystus, nasze Życie, wtedy i wy razem z Nim ukażecie się w chwale” (Kol 3, 1-4). Każdego dnia, niezależnie od tego, gdzie jesteśmy i co czynimy, powinniśmy mieć przed oczami nasz cel ostateczny – niebo. I nie chodzi tu wcale o to, aby izolować się od świata, aby go negować i odrzucać. Istotne jest jednak, aby nasze życie tu na ziemi było na chwałę Boga, aby było realizowaniem Bożego Królestwa pośród nas.
Chrześcijanin ma być człowiekiem twardo stąpającym po ziemi ale mającym niebo w sercu. Ta świadomość celu ostatecznego pozwoli nam na zrozumienie, że nasze zmartwychwstawanie – to umieranie dla grzechu i rodzenie się do życia w Bogu, w łasce uświęcającej. W Liście do Rzymian czytamy: „Jeśli tedy umarliśmy z Chrystusem, wierzymy, że też z Nim żyć będziemy, wiedząc, że z martwych wzbudzony Chrystus już nie umiera, śmierć nad Nim już nie panuje. Umarłszy bowiem, dla grzechu raz na zawsze umarł, a żyjąc, żyje dla Boga. Podobnie i wy uważajcie siebie za umarłych dla grzechu, a za żyjących dla Boga w Chrystusie Jezusie, Panu naszym. Niechże więc nie panuje grzech w śmiertelnym ciele waszym, abyście nie byli posłuszni pożądliwościom jego, i nie oddawajcie członków swoich grzechowi na oręż nieprawości, ale oddawajcie siebie Bogu jako ożywionych z martwych, a członki swoje Bogu na oręż sprawiedliwości". (Rz 6,8-13).
Chrystus poprzez swoje święte Zmartwychwstanie rozerwał kajdany niewoli, pokonał szatana i śmierć. Jeśli chcemy podążać Jego śladami, potrzeba abyśmy podejmowali codzienną walkę z grzechem, ze złem. Nawet, jeśli my sami nie czujemy się na tyle mocni, to przecież w tej walce towarzyszy nam nieustannie łaska
