Wielki Piątek
Wielki Piątek jest dniem, w którym Kościół nie sprawuje Eucharystii, ponieważ w tym dniu umarł na krzyżu nasz zbawiciel Jezus Chrystus. Wchodząc do kościoła widzimy ogołocony ołtarz i puste tabernakulum. Zamiast Mszy św. odbywa się nabożeństwo Liturgii Słowa z rozbudowaną modlitwą wiernych i adoracja Krzyża Chrystusa. Po zakończeniu nabożeństwa Najświętszy Sakrament zostaje przeniesiony do grobu na uroczystą adorację. Całą liturgię poprzedziła, już tradycyjnie droga krzyżowa ulicami Raniżowa, która w tym roku odbyła się w wyjątkowej zimowej scenerii. Jednak nawet i to nie odstraszyło wiernych parafian, którzy po latach będą wspominać, że w Wielki Piątek 2013 roku tak było.
Wielki Czwartek to liturgia Wieczerzy Pańskiej, w czasie której szczególnie przeżywamy moment ustanowienia Eucharystii. To także dzień szczególny dla każdego kapłana, który został powołany do tego, aby wykonywać to, co Jezus polecił swoim uczniom na Ostatniej Wieczerzy. Ten dzień to także koniec Wielkiego Postu i początek Świętego Triduum Paschalnego. W naszym Kościele Mszy św. przewodniczył i homilię wygłosił niespodziewany miły gość ks. Biskup Edward Frankowski. W czasie liturgii ks. Biskup, na wzór wydarzeń z Wieczernika, umył symbolicznie nogi dwunastu mężczyznom, na wzór Chrystusa, który dał ludziom przykazanie miłości Boga i drugiego człowieka. Z racji, że Wielki Czwartek jest dniem ustanowienia sakramentu Eucharystii i Kapłaństwa, po Komunii świętej, delegacja dzieci, młodzieży i osób dorosłych, w imieniu parafian, złożyli życzenia wszystkim kapłanom. Uroczysta Eucharystia kończy się procesją do ciemnicy, a jeszcze wcześniej milkną dzwony i wszelkie instrumenty. Jest to zapowiedź ciszy dnia następnego, w którym dokonują się niezwykle ważne, przerastające nas wszystkich wydarzenia śmierci Jezusa Chrystusa.
„A tłumy, które Go poprzedzały i które szły za Nim, wołały głośno:
W parafii Wniebowzięcia NMP w Raniżowie w dniach od 17 do 20 marca 2013 r. odbyły się Rekolekcje Wielkopostne.
Wczoraj przed południem o godz. 10.00 w Bazylice św. Piotra zgromadzili się kardynałowie na Mszy św. pro eligendo Romano Pontifice, czyli w intencji wyboru Papieża. Przewodniczył jej ks. kard. Angelo Sodano, dziekan Kolegium Kardynalskiego, który wygłosił także Homilię w czasie tej Eucharystii. Ks. kard. Sodano w imieniu wszystkich księży kardynałów wyraził wdzięczność Benedyktowi XVI za jego posługę i nazwał jego pontyfikat „świetlanym”. Po tych słowach w Bazylice św. Piotra rozległy się długie gromkie brawa.
Dobiegł końca pontyfikat Benedykta XVI. Znaczenie tego pontyfikatu ocenią historycy, obecnie jest czas na modlitwę i szczere słowa podziękowania. Każdy z nas żyjąc wiarą i miłując Kościół ma osobiste doświadczenie Jego niezwykłej posługi, przewodzenia nam wszystkim w drodze do wiecznego Królestwa. Każdy z nas może więc kierując się wdzięcznością wyrazić swoje podziękowanie Papieżowi także publicznie, dając tym samym świadectwo jedności i miłości Kościoła, szacunku dla trudu apostolskiej posługi i jedności z Tym, który po skończonej posłudze w ciszy na modlitwie będzie oczekiwał na najpiękniejszą i najważniejszą wdzięczność, wdzięczność samego Boga.
I nastał kolejny dzień, piękny, słoneczny, ciepły jak na zimę. Tradycyjnie już zaczęliśmy od rozruszania zastanych stawów po długiej i przespanej kamiennym snem nocy. Po gimnastyce tradycyjnie mała bitwa na śnieżki. Tak jakoś się składa, że najczęstszym celem prócz dziewczyn stał się ks. Konrad. Każde zagapienie się było wykorzystane i śnieżna kulka lądowała na ubraniu księdza (chyba, że wrzucono w śnieg całego księdza, wtedy już śnieżki nie były potrzebne). No, ale do rzeczy, więc po gimnastyce zjedliśmy pyszne śniadanko, po którym wszyscy doprowadzali swoje pokoje do porządku, gdyż codziennie specjalnie powołana komisja sprawdza stan czystości pokoi, aby wynagrodzić te najbardziej lśniące. 
Kolejny wspaniały dzień naszego pobytu na Feriach z Bogiem rozpoczął się jak zwykle od porannej gimnastyki. Trzeba było dobrze się rozgrzać, ponieważ dziś mieliśmy w końcu wyruszyć na narty. I stało się, w końcu dotarliśmy na stok, aby uczyć się jeździć na nartach. Grupa osób, która potrafi już dobrze jeździć udała się na trudniejszy stok pod opieką Ks. Proboszcza. Na resztę czekał wspaniały Pan instruktor, który z wielką cierpliwością wpajał nam nawyki narciarskie. Piękny to był widok, jak grupa dzieci bardzo szybko uczyła się techniki zjeżdżania "pługiem", a potem "samolocikiem".
Na trzeci dzień naszego pobytu w Zakopanem przypadło rozpoczynać nam Wielki Post. Oczywiście na zakończenie karnawału zorganizowano dyskotekę, na której można było się wspólnie pobawić. Tak więc środę po porannej gimnastyce i małej bitwie śnieżkowej, zjedliśmy śniadanko i udaliśmy się do Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach, aby tam posypano nasze głowy popiołem, Po tej uczcie duchowej wybraliśmy się na Krupówki, aby co nieco zakupić dla bliskich, Ok. 14.30 wróciliśmy na pyszny jak zwykle obiadek, po którym odbyła się bitwa na śnieżki. Do śnieżnej bitwy stanęły dwa obozy: Dziewcząt i Chłopców. Bój był bardzo wyrównany, trudno było wskazać zwycięzców, możliwe, że kolejne starcie nastąpi któregoś dnia. Na wieczór zaplanowaliśmy niespodziankę - kulig. Pięć komfortowych sań zajechało pod nasz dom, aby zabrać nas na przejażdżkę. Musieliśmy się podzielić na dwie grupy, ponieważ nie chcieliśmy zbytnio obciążać koni, które nas ciągnęły. Tak nawiasem mówiąc były to bardzo sympatyczne stworzenia o pięknych imionach: Magda, Walduś, Lubek, Bartek, Kuba. Dodatkową atrakcją były pochodnie trzymane przez pasażerów poszczególnych sań.